قبل از ظهور به اصطلاح بذر گندم میهن عمولی که به اشکال بی شماری در قفسه های سوپرمارکت ها در سراسر جهان یافت می شود، ده ها غلات به اصطلاح “میراث” در مکان ها و شرایط مختلف خاک و آب و هوا رشد می کردند.
آینکورن یکی از غلات میراثی مقاوم است که جایگزینی برای گندمی است که برای پخت بیشتر نان جهان استفاده می شود.
اینکورن که قدمت آن به دوران نوسنگی باز می گردد، به عنوان «گندم اصلی» شناخته می شود. نسبت به گندم مدرن با زمین های متنوع سازگار است و در برابر بیماری ها مقاوم تر است.
همچنین دارای 30 درصد پروتئین بیشتر، 15 درصد نشاسته کمتر و گلوتن کمتر نسبت به گندم معمولی تجاری است. گفته می شود که این دانه به محصولات پخته شده طعمی کاملاً آجیلی می دهد.
فردریش لونگین، دانشمند کشاورزی در دانشگاه هوهنهایم در جنوب آلمان، می گوید: «اینکورن منحصر به فرد است زیرا دو برابر سایر انواع گندم مواد معدنی دارد که برای تغذیه بسیار مهم است. اما در حالی که دو برابر گندم مدرن مغذی است، تقریباً نیمی از محصول را دارد.
Einkorn امروزه در مقادیر نسبتاً کمی در اتریش، آلمان و مناطقی از ایتالیا، مجارستان و فرانسه کشت می‌شود، اما به دلیل سازگاری با خاک‌های فقیر و حاشیه‌ای، پتانسیل بیشتری برای کاشت دارد. بر اساس مطالعه اخیر، غلات باستانی در مقایسه با گندم معمولی «مقاومت استثنایی در برابر بیماری ها» دارند.
گندم باستانی “Emmer” یکی دیگر از غلات میراثی است که می تواند در مواجهه با بحران غلات فعلی بازگردد. ژولیوس سزار، امپراتور روم، با عملکرد بالاتر از اینکورن، از طرفداران غلات بود و دستور کشت آن را در سراسر امپراتوری روم داد. امروزه، مزایای کلیدی آن انعطاف پذیری بالا در آب و هوا و مقاومت در برابر بیماری است.
یک مطالعه که بیش از 28 سال در اسرائیل انجام شد نشان داد که نژادهایی از سنجد وحشی که در این مدت دو درجه افزایش دما را تجربه کردند، برای مقاومت در برابر آب و هوای متغیر جهش پیدا کردند.
محققان به این نتیجه رسیدند که گونه‌های ژنتیکی متنوع‌تر از فیبر بالا «بهترین امید ژنتیکی» برای بهبود گونه‌های جدید گندم است که در برابر تغییرات آب و هوایی و بیماری‌ها آسیب‌پذیر هستند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.